Als digitale loempiaatjes in de metro....
Door: Noek
Blijf op de hoogte en volg Anoek
18 Oktober 2014 | China, Peking
Na de waarbenjij.nu titels die we in de Filipijnen en India, zoals sardientjes in een blikje, billetje billetje in een busje, gebruikte nu ook een Chinese variant! Als digitale loempiaatjes in de metro
Reizen met de metro in de spits doe je echt niet voor je lol! Als je geluk hebt pas je er nog bij, al wordt er net zo hard gestouwd dat je er wellicht toch bij past. Aangezien de zijde waar je uit moet stappen nog wel eens verschillen ben je echt de klos als je rechts bij de deur staat en er dan links uit moet! Dan is het echt duwen en trekken en heel arrogant zijn ander reis je vanzelf verder met de rest van de meute omdat je de uitgang gemist hebt. Als enige blanke tussen allemaal loempiaatjes! Af en toe heb ik nog een beetje geluk en kan nog een beetje over sommige hoofden heen kijken waardoor je het idee hebt je toch nog een beetje adem kan halen ook al merk je aan alles dat er weinig zuurstof aanwezig is. Dan helpt een maskertje ook niet! Naast dat staat hier iedereen op zijn koelkast van een mobiel te kijken(en deze gewoonte neem je snel over merk ik, dit verhaal typ ik nu op mijn telefoon in de metro:p)
Buiten de spits is de metro echt een fantastisch vervoermiddel hier in Beijing! Alles in het Engels aangegeven dus de weg hoef je niet op je aller beste Chinees te vragen.
Mocht je een zit plekje kunnen bemachtigen is het een pracht manier de Chinees en zijn schoen te observeren!
Als ik hier zou zijn om een artikel te schrijven over de Chinees en zijn schoen zou ik dagen lang in de metro verblijven en dat voor 50 euro cent per ritje! Net als in veel andere Aziatische landen kopen ook de Chinezen schoenen graag op de groei, ook wanneer ze al een jaar of 80 zijn. Een schoen moet vooral niet te strak zitten, het liefst geen comfort bieden en in het geval van de vrouwen vooral doen lijken dat je minstens 10 cm langer bent. Je kunt misschien begrijpen dat er daarom voor ons met een voor de Chinees nieuw product “de orthopedische schoen” een mega grote uitdaging ligt om dit goed in de markt te zetten.
Hoe vaak ik inmiddels het product al heb omschreven aan dezelfde personen begint het kwartje inmiddels te vallen wat overigens nog niet wil zeggen dat je er dan bent.
Vorige week zaterdag zijn we gestart met ons trainingsprogramma aan ‘doctoren’ van een groot revalidatie centrum hier in Beijing. Vol goede moed gingen we van start en de presentatie ging goed, lichtelijk trots op mijn Engelse presentatie en de aftrap van het doel waarvoor we hier zijn zakte na afloop de moed aardig in de schoenen. Ik dacht dat ik toch al wel aardig gewend was aan het ja geknik en het nee bedoelen maar nadat de meest intelligente kerel in mijn clubje me een domme vraag ging stellen kon ik alleen maar heel diep zuchten.
Met een paar aanpassingen, observatie van de gang van zaken in het revalidatie centrum nu en gesprekken/discussies starten we morgen(zondag) vol goede moed met dag twee.
Inmiddels alweer 5 weken van huis, ik begin me aardig thuis te voelen in Beijing. Vorige week kennis gemaakt met Nederlanders hier, erg gezellig en toch ook wel handig in deze mega stad. Ik mis wel echt even het naar buiten kunnen om frisse lucht in te ademen. Vorige week kon ik vanuit mijn raam op de 12e verdieping niet naar buiten kijken omdat er zoveel smog was, het zicht was nog geen meter. Ik weet niet of je ooit gevoeld hebt hoe het is dat je nauwelijks kunt ademen maar dit is echt naar en kost veel energie. Even buiten rondje hardlopen om te ontspannen zit er dus niet zo vaak in.
Gelukkig zitten er ook dagen tussen die fantastisch zonnig zijn waarvan we dan ook optimaal genieten.
Phoeh het is alweer tijd hier om te gaan slapen en te stoppen met schrijven voordat het te saai wordt! tot snel.
Liefs Noek
Reizen met de metro in de spits doe je echt niet voor je lol! Als je geluk hebt pas je er nog bij, al wordt er net zo hard gestouwd dat je er wellicht toch bij past. Aangezien de zijde waar je uit moet stappen nog wel eens verschillen ben je echt de klos als je rechts bij de deur staat en er dan links uit moet! Dan is het echt duwen en trekken en heel arrogant zijn ander reis je vanzelf verder met de rest van de meute omdat je de uitgang gemist hebt. Als enige blanke tussen allemaal loempiaatjes! Af en toe heb ik nog een beetje geluk en kan nog een beetje over sommige hoofden heen kijken waardoor je het idee hebt je toch nog een beetje adem kan halen ook al merk je aan alles dat er weinig zuurstof aanwezig is. Dan helpt een maskertje ook niet! Naast dat staat hier iedereen op zijn koelkast van een mobiel te kijken(en deze gewoonte neem je snel over merk ik, dit verhaal typ ik nu op mijn telefoon in de metro:p)
Buiten de spits is de metro echt een fantastisch vervoermiddel hier in Beijing! Alles in het Engels aangegeven dus de weg hoef je niet op je aller beste Chinees te vragen.
Mocht je een zit plekje kunnen bemachtigen is het een pracht manier de Chinees en zijn schoen te observeren!
Als ik hier zou zijn om een artikel te schrijven over de Chinees en zijn schoen zou ik dagen lang in de metro verblijven en dat voor 50 euro cent per ritje! Net als in veel andere Aziatische landen kopen ook de Chinezen schoenen graag op de groei, ook wanneer ze al een jaar of 80 zijn. Een schoen moet vooral niet te strak zitten, het liefst geen comfort bieden en in het geval van de vrouwen vooral doen lijken dat je minstens 10 cm langer bent. Je kunt misschien begrijpen dat er daarom voor ons met een voor de Chinees nieuw product “de orthopedische schoen” een mega grote uitdaging ligt om dit goed in de markt te zetten.
Hoe vaak ik inmiddels het product al heb omschreven aan dezelfde personen begint het kwartje inmiddels te vallen wat overigens nog niet wil zeggen dat je er dan bent.
Vorige week zaterdag zijn we gestart met ons trainingsprogramma aan ‘doctoren’ van een groot revalidatie centrum hier in Beijing. Vol goede moed gingen we van start en de presentatie ging goed, lichtelijk trots op mijn Engelse presentatie en de aftrap van het doel waarvoor we hier zijn zakte na afloop de moed aardig in de schoenen. Ik dacht dat ik toch al wel aardig gewend was aan het ja geknik en het nee bedoelen maar nadat de meest intelligente kerel in mijn clubje me een domme vraag ging stellen kon ik alleen maar heel diep zuchten.
Met een paar aanpassingen, observatie van de gang van zaken in het revalidatie centrum nu en gesprekken/discussies starten we morgen(zondag) vol goede moed met dag twee.
Inmiddels alweer 5 weken van huis, ik begin me aardig thuis te voelen in Beijing. Vorige week kennis gemaakt met Nederlanders hier, erg gezellig en toch ook wel handig in deze mega stad. Ik mis wel echt even het naar buiten kunnen om frisse lucht in te ademen. Vorige week kon ik vanuit mijn raam op de 12e verdieping niet naar buiten kijken omdat er zoveel smog was, het zicht was nog geen meter. Ik weet niet of je ooit gevoeld hebt hoe het is dat je nauwelijks kunt ademen maar dit is echt naar en kost veel energie. Even buiten rondje hardlopen om te ontspannen zit er dus niet zo vaak in.
Gelukkig zitten er ook dagen tussen die fantastisch zonnig zijn waarvan we dan ook optimaal genieten.
Phoeh het is alweer tijd hier om te gaan slapen en te stoppen met schrijven voordat het te saai wordt! tot snel.
Liefs Noek
-
18 Oktober 2014 - 17:33
Sylvia:
Hey Anoek!
Leuk om je verhalen te lezen. Ik wist niet dat je voor zo'n grote uitdaging stond! Dat het begrip 'goede schoen' daar niet eens bestaat. Heel veel succes met uitleggen en overtuigen.
Groetjes Sylvia -
18 Oktober 2014 - 19:33
Ineke Oosterbaan:
je schrijft weer fantastisch ....weet helemaal,wat je bedoeld met het schoeisel van de chinezen heb er in januari toen ik in Jiaxing (vlak bij Shanghai) Met verbazing naar gekeken! Ook weet ik dat je tijdens de smog dagen als geen ander verlangt naar ons landje om je longen even vol te kunnen zuigen.... Hoop dat jou het eten daar net zo goed bevalt als mij dat mis ik wel enorm!
Succes verder kijk uit naar je volgende blog. -
21 Oktober 2014 - 12:06
Rhona:
Super goed van je presentatie!!!
Ik vrees voor je dat die smog komende maanden alleen nog maar erger wordt :(
frustrerend he!
Dan waardeer je echt weer de schone lucht in Nederland als je straks weer even thuis ben!
En dan ga je weer uitkijken naar de lente en die is zo mooi in China!!!
Overal bloesem en een lekker zonnetje; de lucht wordt weer schoner.. heerlijk!
Vrijdag middag rond 15 a 16.00 (mijn tijd) kan ik skypen!!!
Ja die heimwee.. Misschien dat je ook nog van het land en de mensen gaat houden. Het heeft bij mij ook lang geduurd voordat ik die rare Chinezen begreep. Alhoewel, dat doe ik nog steeds niet eigenlijk.. haha
vooral dat langzaam lopen; omdat ze alleen maar op hun mobieltjes kijken. Vond ik altijd super irritant.
En die metro went wel; alleen als je 's morgens met een kater instapt... Dan ga je kapot.. hahaha Ik heb er ook wel eens tussen gezeten he! Doodeng! Dikke blauwe knie, blauwe arm en wang hahahaga
Ik mis tegenwoordig ook het eten! Heb je al boutze op? En dumplings? heerlijk!
ik heb zoo veel vragen! Ik spaar ze op. Ok? En we kletsen snel alles bij met skype!!!
Wo ai ni!!!
Zaijian x -
22 Oktober 2014 - 11:33
Marlies:
WAUW wat een verhaal! Leuk je te volgen , Enne ik heb nog wel wat puffers voor die benauwdheid.
Hoe is het met je Chinese taalcursus ? sie joe soen xxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
